Hz. Osmanın İslam Dinini Kabul Etmesi
Hz. Osmanın İslam Dinini Kabul Etmesi
Hz. Bekir’in Hz.Osmanı İslam dinine davet etmesi
Hz.Muhammed (s.a.v.), henüz açıktan Mekkelilere peygamberliğini ilan etmemişti.Hz.Osmanın İslam Dinini Kabul Etmesi ile başladı.
Hz. Bekir son derece büyük bir gayretle samimi olduğu dostlarına İslamiyeti anlatıyordu.
Hz. Bekir bir gün, Hz. Osman’la sohbet ederken, İslam diniyle ilgili konuyu açtı,ve Hz.Osman’ı alarak Peygamber Efendimizin huzuruna getirdi.
Hz.Muhammed (s.a.v.), daima gülümseyerek. ve parlak bir simaya sahip Hz. Osman’a, “Allah’ın ihsanı olan cenneti arzu et. Ben, sana ve bütün insanlara İslam dini için rehber olarak gönderildim!” dedi.
Hz.Muhammed (s.a.v.)in, bu sade güzel inandırıcı, ve samimi ve bu İlahi sözleri karşısında Hz. Osman, adeta kendinden geçer gibi oldu ve şehadet kelimesi kendi kendine mübarek dudaklarından döküldü: “Eşhedü en la İlahe illallah ve eşhedü enne Muhammeden Resulullah!”Sonra da, daha önceden Şam’dan dönerken gördüğü bir rüyasını Hz.Muhammed (s.a.v.)e anlattı. “Ya Resulallah!” dedi. “Biz Muan ile Zerka arasında bulunduğumuz ve uyuduğumuz sırada bir ses, ‘Ey uyuyanlar, uyanın! Ahmed, Mekke’de zuhur etti!’ diye seslenmişti. Mekke’ye gelince sizi işittik!”
Hz. Osmanın İslam Dinini Kabul Etmesi Hz.Osmana İşkence edilmesi
Güzel huylu, utanma, çekinme, sıkılma duygusu, incelikli ve haya sahibi ve cömertve eli açık bir insan olan Hz. Osman ‘ın da Müslüman olması ,müşrikleri fazlasıyla huzursuz ve rahatsız etti.Hz. Osmanın İslam Dinini Kabul Etmesi ile, Kabilesinin bireyleri ona eziyet ve işkence etmeye yeltendiler. Fakat o, her Eziyete işkenceye göğüs gerdi ve hak bildiği yoldan bu işkencelere rağmen dönmedi.
Amcası Hakem b. Ebi’l-as, kendisini bir halatla bir direğe bağlar ve döverek şöyle derdi:
“Sen, atalarının dinine putlarımıza tapmayı bırakır da sonradan çıkma İslam dinine girersin, öyle mi? yemin ederimki ki tuttuğun bu dini bırakıp tekrar atalarının dinine dönmedikçe seni sebest bırakmayacağım,!”
Ve Hz. Osman ‘ın cevabı şu olurdu:
“Vallahi, ben hak ve hakikat dinini asla bırakmam derdi!”
Hz. Osman günlerce bu cefa ve eziyetle karşı karşıya bırakıldı. Fakat zerre kadar imanından taviz vermedi. Onun bu sabrı ve inancının büyüklüğü karşısında sonunda amcası onu salıvermekten başka çare bulamadı.