Peygamberimiz Medine’de akrabası, evi bulunmayanlara yardımı

Peygamberimiz Medine’de akrabası, evi bulunmayanlara yardımı

Peygamberimiz Medine’de akrabası, evi bulunmayanlara yardımı: Resulü Ekrem (s.a.v) Medine’de akrabası, evi bulunmayan dişardan gelen hiç bir mesleği olmayan bu müslümanlar için Mescid-i Nebevi’nin duvarına bitişik olarak  hurma dallarıyla örtülmüş bir gölgelik yaptırır. Bu gölgelikte bu insanlar kalırdı. Nadir oğulları Resulü Ekrem (s.a.v) hicri dördüncü yılında  hibe ettikleri hurmalığından elde ettiği hurmaları satar ve bu paradan ailesinin bir senelik ihtiyacını görürdü. Hz. Muhammed(s.a.v)’in ailesi Ümmü Seleme vâlidemiz ise; “Geçimimizin büyük bir kısmı develerden ve koyunlardandı.” demiştir.

Hz. Muhammed(s.a.v) aile fertleri haricinde dullar, muhtaçlar ve Mescid-i Nebevi’nin duvarına bitişik olarak  hurma dallarıyla örtülmüş bu gölgelikte kalan ilim ve ibadetle meşgul, yersiz yurtsuz fakir kimseler de Hz. Muhammed(s.a.v) desteğiyle hayatlarını devam  ettirmekteydi. Hz. Muhammed(s.a.v), bir devlet başkanı sorumluluğu ile bunların nafakasını, kendi aile fertlerininki gibi düşünmekteydi.  Ebu Hureyre’ye Hz. Muhammed(s.a.v)‘in nasıl açlık çektiği sorulduğunda, böyle nakletmiştir:

“Hz. Muhammed(s.a.v)‘in etrafını saran Sahabelerinn ve misafirlerinin çok olduğundan kaynaklanıyordu. Çünkü Hz. Muhammed(s.a.v) beraberinde bir kısım Sahabelerle ve mescitteki ihtiyaç sahipleri olmadan asla onlarsız yemek yemezdi.”

Allah (c.c) Hz. Muhammed(s.a.v) Hayber savaşını kazanmasını  Hayber den sonraortaya çıkan bu durumdan da insanlar biraz rahata kavuştu. Ama yine de Sahabeler arasında geçim sıkıntısı sürüyordu. Peygamberimiz Medine’de akrabası, evi bulunmayanlara yardımı vefat edinceye kadar devam etmiştir.

Sahabelerden Ashabı- Suffe olanlar Müslümanların daimi konuklarıydı. Ashabı- Suffe’nin ne sığınacak aileleri ne de malları vardı. Hz. Muhammed(s.a.v)‘e bir kimse sadaka verdiğinde Ashabı- Suffe’ye gönderir, Hz. Muhammed(s.a.v) kendisi o sadaka hiçbir şey almazdı. Fakat gelen hediye olursa  o hediyeden bir parça alırdı,o hediyeden kalanını yine Suffe ehline gönderirdi. Hz. Muhammed(s.a.v)‘in yemeği uzun müddet su ve hurmadan başka bir yiyeceğin bulunmaması ve Hz. Muhammed(s.a.v) çoğu zaman açlık çekmesinin sebebi, elinde olanlarıda hiçbir  endişe taşımadan ihtiyaç sahipleriyle dağıtmasıdır. Hz. Muhammed(s.a.v)‘in hayat boyuca geçim sıkıntısı içerisinde yaşamasının nedeni, yokluktan değil, muhtaçların çok olduğundan kaynaklanıyordu.

“Komşusu aç iken, kendini doyuran Mümin gerçek mümin değildir.”